- uyduran
- вы́думщик (м)
Türkçe-rusça sözlük. 2013.
Türkçe-rusça sözlük. 2013.
bukalemungiller — is., ç., hay. b. Sürüngenler sınıfının renklerini bulundukları yerin rengine uyduran, hareketleri yavaş, bukalemun türlerini içine alan bir familyası … Çağatay Osmanlı Sözlük
masalcı — is. 1) Masal anlatan, yazan veya okuyan kimse 2) mec. Yalan uyduran, hayalî şeyler anlatan kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
müşkülpesent — sf., di, Ar. muşkil + Far. pesend 1) Güçbeğenir 2) Bir işi yapmamak için türlü bahaneler uyduran … Çağatay Osmanlı Sözlük
uydu — is., gök b. 1) Bir gezegenin çekiminde bulunarak onun çevresinde dolanan daha küçük gezegen, peyk Ay, yerin uydusudur. 2) Türlü amaçlarla yerden fırlatılan ve genellikle kapalı bir yörünge çizerek yer çevresinde dolanan araç 3) sf., mec. İşlerini … Çağatay Osmanlı Sözlük
dəmsaz — f. 1) arxadaş, həmsöhbət, birgə oturub duran; 2) uyuşan, uyduran … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qafiyəpərdaz — ə. və f. 1) qafiyə düzəldən, qafiyə uyduran; 2) m. pis şair … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
islahatçı — is. 1. İslahat aparan adam; reformator. <Rüstəm bəy:> Lüter və Kalvin kimi din islahatçıları olmuş. Yeni din uyduran olmamışdır. Ç.. <Nərimanov> Nadirin simasında öz dövrünün islahatçı qəhrəmanını yaratmağa çalışmışdır. M. A.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qafiyəpərdaz — sif. və is. <ər. qafiyə və fars. pərdaz> Qafiyə düzəldən, qafiyə uyduran (şair). Şövqü vəsli çəmənində sənin, ey mayeyi naz; Təbimin bülbülüdür qafıyəpərdaz bu gecə. Şəhriyar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
uydurmaçı — is. Olmamış, ya olmayan bir şeyi özündən uyduran, özündən quraşdıran adam; yalançı, qondarmaçı, iftiraçı, böhtançı. Uydurmaçının biridir. Mən belə uydurmaçıya rast gəlməmişəm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əfsanəçi — is. Nağılçı, əfsanə uyduran … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
EFSANE-PERDAZ — f. Hikâye yazan, masal uyduran, meddah, romancı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük